باید خودم را روی دوش خود گذارم
از چشم و ابروهای عالی میکنم دل

باید زمستان را به آبی گرم شویم
از برف های لا اوبالی میکنم دل

در جان خود کارم نهال رستگاری
از سبزه و گل های قالی میکنم دل

باید کش و قوس جهان را تازه تر دید
از باغ چشم بی خیالی میکنم دل

باید به روح دشت و صحرا باز گردم
از این جهان انفعالی میکنم دل

دارم به سمت آسمانم میکشم پا
من دارم از این گور خالی میکنم دل

حسین شکرزاده
اردیبهشت ماه 1393